REVISED: 3:41 AM 5/10/2021 [REPOSTED]
Photo by Josh Applegate on Unsplash (edited)
|
"To praise celibacy is not to belittle the married state which is a holy institution. But it is the conviction of the teaching body of the Church, inspired by Sacred Scripture... and taught by experience that celibacy is not only a genuine alternative in Christian life but is that alternative in which the priestly ideal will be more perfectly and more effectively attained. So convinced, the Latin Church chooses her priests among those who commit themselves to a lifelong celibacy."
CATHOLIC BISHOPS' CONFERENCE OF THE PHILIPPINES |
HINDI "BAWAL"
Sa katunayan, hindi isang lubos na "pagbabawal" ang alituntuning ipinatutupad sa Simbahang Katolika. Lamang, ang hangad ng Simbahan ay huwag pagsabayin ang pagtupad sa mga ➊ tungkulin ng isang lalaking may-asawa at ➋ at sa mga tungkulin ng isang Pari sa Simbahan, sapagkat ang parehong bokasyon ay nangangailangan ng lubos at habambuhay na paglilingkod.
Paano natin nasasabing ito'y hindi lubos na pagbabawal? Ito'y sapagkat maaari pa rin namang maordenahan ang mga lalaking may-asawa. Halimbawa, ipinahihintulot ng Simbahan ang pagkakaroon ng mga Paring may-asawa sa mga Uniate o Eastern Rite Churches, alinsunod sa kanilang mga sinaunang tradisyon. Maaari ding maordenahan sa pagka-Pari ang mga Paring Anglikanong may-asawa na nagbalik-loob sa Simbahan. May mga tanging pagkakataon din na ang isang Pari ay pinalalaya sa kanyang panata ng pagka-selibato kung may mabigat na dahilan para mag-asawa sila1 — ang may-kapangyarihang magkaloob nito ay ang Santo Papa. Ang di-pagaasawa ng mga Pari ay hindi isang "doktrina" kundi isang "disiplina" — isang batas na ipinatutupad batay sa mga pangangailangan/ikabubuti ng Simbahan, at maaaring baguhin/paluwagin alinsunod sa kapasyahan ng pamunuan ng Simbahan.
Sa panig ng mga may-asawang Paring Katoliko, sila'y nagpakasal muna bago inordenahan, at sila at ang kanilang pamilya ay may mga natatanging alituntunin at tradisyong sinusunod. Kalaunan, kung sila'y mabalo, hindi na sila maaaring mag-asawa ulit. Ang mga naturang Pari ay gumaganap ng kanilang tungkulin sa Simbahan nang naiiba sa karaniwang Pari, at gumaganap ng kanilang tungkulin sa kanilang asawa't mga anak nang naiiba sa isang karaniwang lalaking may-asawa. Habang napagsasabay nila ang dalawang bokasyon, hindi ito madali, at kinasasangkutan ng mga sakripisyo.
TUNGKULIN NG MAY-ASAWA
May mga tungkulin na dapat tupdin ang lalake sa kanyang asawa, sapagkat "hindi na ang lalaki ang may kapangyarihan sa sariling katawan kundi ang kanyang asawa." (1 Corinto 7: 3-4). "Ang pinagsusumakitan ng lalaking may-asawa ay ang mga bagay ng sanlibutang ito, sapagkat ibig niyang makapagbigay-lugod sa kanyang asawa. Dahil dito'y hati ang kanyang pagmamalasakit." (1 Corinto 7: 33-34). Samakatuwid, magiging sagabal sa tungkulin ng pagpa-Pari ang pagkakaroon ng asawa, sapagkat sa halip na ituon niya ang kanyang buong panahon sa paglilingkod sa Simbahan, dapat din niyang ituon ang kanyang buong panahon sa pag-aasikaso sa kanyang sariling pamilya. Mas nararapat sa pagpa-Pari ang mga taong walang asawa sapagkat "Ang pinagsusumakitan ng lalaking walang asawa ay ang mga gawain ukol sa Panginoon, sapagkat ibig niyang maging kalugud-lugod sa Panginoon." (1 Corinto 7: 32). Kaya naman, ang Panginoong Jesus mismo, sa kanyang pagkakatawang-tao'y hindi nag-asawa. Hindi rin nag-asawa si Apostol San Pablo, at siya pa ngang nagsabi: "Mabuti ang magpakasal, ngunit lalong mabuti ang magpigil sa sarili at huwag mag-asawa." (1 Corinto 7: 38). Sa pagpili ng mga walang-asawang kaparian, pinipili ng Simbahang Katolika ang lalong mabuti para sa Simbahan.
Ano ang Kristiyanong bokasyon sa pag-ibig ng walang-asawa?
Ang pagkabirhen o di-pag-aasawa, kasama ang pag-aasawa ay dalawang paraan ng pagpapahayag at pagsasabuhay ng isang misteryo ng kasunduan ng Diyos sa kanyang bayan. Alang-alang sa Kaharian ng Diyos, malayang pinili ng mga pari, mga relihiyoso/relihiyosa at mga layko ang buhay na banal na buhay-pag-iisa upang manangan sa Panginoon at magbigay ng natatanging pagsaksi sa Muling Pagkabuhay at sa buhay sa kabila.KPK 2011
KUNG SAGABAL, BAKIT MAY ASAWA ANG MGA APOSTOL?
Mahalagang linawin dito: Hindi sila nag-asawa nang sila'y mga Apostol na; sila'y may-asawa na bago sila naging mga Apostol. Bagama't may-asawa sina Apostol San Pedro at ang iba pang mga Apostol (1 Corinto 9: 5), iniwan naman nila ang lahat upang maiukol ang kanilang buong buhay sa paglilingkod kay Jesus at sa Simbahan (Mateo 19: 27; Marcos 10: 28; Lucas 18: 28). Dahil dito'y sinabi sa kanila ng Panginoon: "Walang taong nag-iwan ng tahanan, asawa, mga kapatid, mga magulang, o mga anak, dahil sa paghahari ng Diyos, na di tatanggap ng makapupung higit sa panahong ito, at ng buhay na walang hanggan sa panahong darating." (Lucas 18: 29-30; Mateo 19: 29; Marcos 10: 29-30). Ang sinomang tinawag ng Panginoon upang maglingkod sa kanya at sa kanyang Simbahan ay dapat talikdan ang lahat sa kanyang buhay alang-alang sa ikauunlad ng Kaharian ng Diyos. Sinabi pa rin ng Panginoon:
"Hindi maaaring maging alagad ko ang sinumang umiibig sa kanyang ama at ina, asawa at mga anak, mga kapatid, at maging sa sarili niyang buhay nang higit sa akin. Ang sinumang hindi magpasan ng sariling krus at sumunod sa akin ay hindi maaaring maging alagad ko . . . hindi maaaring maging alagad ko ang sinuman, kung hindi niya tatalikdan ang lahat sa kanyang buhay." (Lucas 14: 26, 33).
Upang matupad ang kagustuhan ng Panginoon, unti-unting nagpatupad ang Simbahan ng mga alituntuning humantong sa kasalukuyang alituntunin ng panata ng pagka-selibato ng mga Pari. Nagsimula ito sa pagpapatupad ng panata ng pagtitimpi (continence — di pamumuhay kasama ng kanilang asawa, at di pagsisiping). Ipinatupad ito ng Konsilyo ng Elvira (310 A.D.),2 sa dekreto ni Pope Siricius (385 A.D.) (Directa ad Decessorem), at sa Konsilyo ng Carthage (419 A.D.).3 Noong pamumuno ni Pope St. Gregory VII noong 1073-85, ipinagbawal na niya ang pag-aasawa ng mga Pari.4 Lalo itong itinaguyod sa Second Lateran Council noong 1139.5
1 TIMOTEO 3: 2, 12; TITO 1: 6 — "ASAWA NG ISA LAMANG BABAE"
Pansining mabuti ang tagubilin ni Apostol San Pablo tungkol sa mga pipiliing Obispo, Presbitero, at Diakono sa Simbahan. Sinabi niya na sila'y dapat maging "asawa ng isa lamang babae" (1 Timoteo 3: 2, 12; Tito 1: 6 Ang Biblia). Ito rin ang panuntunan para sa mga babaeng balo na nagtalaga ng sarili sa paglilingkod sa Simbahan: dapat sila'y "asawa ng isa lamang lalake" (1 Timoteo 5: 9). Sinabi rin ni Apostol San Pablo kay Timoteo na huwag niyang isasali sa talaan ng mga babaeng balo ang mga bata pa o wala pa sa edad na animnapu sapagkat baka hangarin nilang mag-asawa ulit at sa gayo'y masisira nila ang kanilang unang pangako (1 Timoteo 5: 11-12). Kung nakasisira sa kanilang unang pangako ang muling pag-aasawa, samakatuwid, ang mga pananalitang "asawa ng isa lamang babae"/"asawa ng isa lamang lalake" ay hindi tumutukoy sa pangangailangan o obligasyong mag-asawa, bagkus ito'y nangangahulugang isang beses lamang sila dapat mag-asawa:
- Ang isang biyudo na nag-asawa ulit ay hindi maaaring maging Obispo, Presbitero, o Diakono.
- Ang mga Obispo, Presbitero, Diakono, at mga babaeng lingkod ng Simbahan na may-asawa na, kapag sila'y nabalo, ay hindi na maaaring mag-asawa ulit.
Maliwanag namang itinuturo ni Apostol San Pablo na ang pag-aasawa ulit ng mga balo ay hindi masama (1 Corinto 7: 8-9). Nangangahulugan ito na ang kautusang ipinatutupad sa mga lingkod ng Simbahan — na sila'y dapat minsan lamang nag-asawa — ay hindi isang "karaniwang obligasyong moral" para sa lahat ng mga Cristiano, bagkus ay isang tanging alituntunin na ipinatutupad para lamang sa mga lingkod ng Simbahan. Bakit gayon? Ito'y dahil sa obligasyon sa ganap na pagtitimpi. Ang muling pag-aasawa ay nagpapatunay na ang isang tao ay walang kakayahang mamuhay sa ganap na pagtitimpi na hinihingi sa bawat lingkod ng Simbahan — hindi niya kayang sundin ang tagubilin ng Panginoon na talikdan ang lahat. Kung magagawa nilang magtimpi sa pagnanasang muling mag-asawa, mapatutunayan nilang sila'y talagang nararapat sa kanilang bokasyon. Hindi man halata sa biglaang pagbabasa, ipinakikita ng tagubiling "maging asawa ng isa lamang babae/lalaki" na ang mga Obispo, Presbitero, Diakono, at pati mga babaeng balong lingkod ng Simbahan ay may obligasyon sa buhay ng ganap na pagtitimpi — at ito ang siya namang ipinagpapatuloy ng Simbahang Katolika, at kanyang pinangangalagaan sa pamamagitan ng pagtatakda ng panata ng habambuhay na pagka-selibato.
Isang karaniwang maling akala na sa mga Simbahang Ortodoksa, di-umano, ang kanilang mga Pari ay pinahihintulutang mag-asawa, at wala silang anumang alituntuning nagtatakda ng buhay-selibato. Sa katunayan, ayon mismo sa isang Ortodoksong Obispo:
"Orthodox priests are divided into two distinct groups, the 'white' or married clergy, and the 'black' or monastic. Ordinands must make up their mind before ordination to which group they wish to belong, for it is a strict rule that no one can marry after he has been ordained to a Major Order. Those who wish to marry must do so before they are made deacon. Those who do not wish to marry are normally expected to become monks prior to their ordination; but in the Orthodox Church today there are now a number of celibate clergy who have not taken formal monastic vows. These celibate priests, however, cannot afterwards change their minds and decide to get married. If a priest's wife dies, he cannot marry again."TIMOTHY WARE
The Orthodox Church. London: Penguin Books, 1963. p. 291.
HUMAHANTONG BA SA MGA KASALANANG SEKSUWAL ANG DI PAG-AASAWA?
Iyan ang malimit ipagpilitan ng mga anti-Katoliko, lalo na sa ating panahong may mga Paring nababalitang nasasangkot sa mga kasalanang seksuwal. Subalit taliwas sa kanilang sinasabi, ang hindi pag-aasawa alang-alang sa ikauunlad ng Kaharian ng Diyos ay napakabuti at kapuri-puri sa mata ng Diyos (Karunungan 3: 13-14). Ito'y isang kaloob na mula sa Panginoon (1 Corinto 7: 6). Ang totoong sanhi ng kasamaan ay ang hindi pagkilala sa Katotohanan:
"Sapagkat ayaw nilang kumilala sa Diyos, hinayaan sila ng Diyos sa kanilang masamang pag-iisip at sa mga di tumpak na asal. Naging alipin sila ng lahat ng uri ng kasamaan, kabuktutan, kasakiman, masasamang isip. Napuno sila ng pagkainggit at masasamang hangarin, nahumaling sa pagpatay, pagtatalo, at pagdaraya. Sila'y masisitsit, mapanirang-puri, napopoot sa Diyos, walang pakundangan, mapagmataas, mayayabang, mapagkatha ng kasamaan, mga suwail sa magulang, mga hangal, mga taksil, mga walang puso, at di marunong lumingap sa kapwa." (Roma 1: 28-31 basahin din: 1: 18-32)
HINDI BIBLIKAL at WALANG KATUTURAN na ibintang sa panata ng pagka-selibato ang pag-iral ng mga seksuwal na krimen. Hindi Biblikal, sapagkat malinaw na pinupuri ng Biblia ang di-pag-aasawa alang-alang sa ikauunlad ng Kaharian ng Diyos (Mateo 19: 11-12; 1 Corinto 7: 38). Walang katuturan, sapagkat ang mga kasalanang seksuwal ay kinasasangkutan din naman ng mga taong may-asawa, maging ng mga may-asawang pastor/ministro sa mga di-Katolikong simbahan at mga sekta.
Sinabi ng Panginoon: "Mayroon namang hindi nag-aasawa alang-alang sa ikauunlad ng paghahari ng Diyos. Ang makatatanggap ng simulaing ito ay tumanggap nito." (Mateo 19: 11-12) — may mga kalalakihan ngang tumatanggap nito, at sila ang pinipili ng Simbahan sa pagpa-Pari. Nakalulungkot na may ilan na matapos malayang ihandog ang sarili sa Simbahan ay nadadaig ng mga tukso kalaunan at nakagagawa ng mga kasalanang seksuwal. Hindi ang panata ng pagka-selibato ang problema rito, kundi ang napabayaang buhay-espirituwal ng mga naturang Pari. Sa kabilang banda, may mabigat na pananagutan din ang bawat Katoliko sa isyung ito: tungkulin nating ipanalangin ang lahat ng mga inordenahang ministro ng Simbahan, at tulungan sila sa anumang kaparaanan upang sila'y maging matatag at hindi mapanaigan ng mga pagsubok (Pope Paul VI, Sacerdotalis Caelibatus, 96-97.).
1 TIMOTEO 4:1-3 — "MGA ARAL NG DIYABLO"
"Maliwanag ang sinasabi ng Espiritu: sa huling panahon, iiwan ng ilan ang pananampalataya. Susundin nila ang magdarayang espiritu at ang mga aral ng diyablo dahil sa panlilinlang ng mga sinungaling na ang mga budhi'y may tatak ng pagiging alipin ni Satanas. Ipagbabawal nila ang pag-aasawa at ang ilang uri ng pagkain, mga pagkaing nilikha ng Diyos para kaining may pasasalamat ng mga sumasampalataya at lubos na nakauunawa ng katotohanan. Ang lahat ng nilikha ng Diyos ay mabuti, at walang dapat ipalagay na masama. Lahat ay dapat tanggaping may pasasalamat sapagkat nililinis ito ng salita ng Diyos at ng panalangin." (1 Timoteo 4: 1-5)
"Ipagbabawal nila ang pag-aasawa" — HINDI ITO TUMUTUKOY SA LAHAT NG URI NG PAGBABAWAL SA PAG-AASAWA, bagkus tumutukoy lamang ito sa mga taong nagbabawal sa pag-aasawa dahil sa paniniwalang masama ang pag-aasawa. Kaya nga't binigyang-diin ni Apostol San Pablo: Ang lahat ng nilikha ng Diyos ay mabuti, at walang dapat ipalagay na masama. Malinaw naman na sa kanyang pagpapatupad ng panata ng pagka-selibato sa mga Pari, hindi minamasama ng Simbahang Katolika ang pag-aasawa at pakikipagtalik. Bagkus, hangad pa nga ng Simbahan na ang mga may-asawa ay makapaglaan ng karampatang panahon para sa kanilang pamilya, at ang mga Pari naman ay makapaglaan ng karampatang panahon para sa Simbahan. Ang bokasyon ng pag-aasawa at ang bokasyon ng pagpa-pari ay parehong napakabuti sa pananaw ng Simbahan, at nababatid niyang hinihingi ng parehong bokasyon ang mapanagutang paglilingkod nang buo at habambuhay.
Nakalulungkot lamang na sa 1 Timoteo 4: 1-5, ang tanging pinagtutuunan ng pansin ng mga anti-Katoliko ay ang "pagbabawal" sa pag-aasawa. Sa kanilang pananaw, basta nagkaroon ka ng anumang pagbabawal sa pag-aasawa, iyon ay aral na agad ng diyablo, at ikaw ay alipin na agad ni Satanas! Isang kabalintunaan lamang na ang tanging tinutuligsa nila ay ang panata ng pagka-selibato ng mga Pari, habang wala silang anumang negatibong pananaw sa iba pang mga lehitimo/makatuwirang pagbabawal. Halimbawa, anong masasabi nila sa mga sumusunod:
- Hindi ba't "ipinagbabawal" din ng karamihan ang pagpapakasal ng magkaparehong kasarian?
- Hindi ba't "ipinagbabawal" din ng lipunan ang pagpapakasal ng mga menor de edad?
- Hindi ba't "ipinagbabawal" din ng lipunan ang pagpapakasal ng mga taong may asawa na?
- Hindi ba't hindi kinikilala ng lipunan ang kasal ng tao sa hayop, ng mga napilitan lang (napikot, nagahasa, atbp.), ng mga naglihim ng kanilang pagka-baog o pagka-bakla, at ng mga may problema sa pag-iisip/pag-uugali (psychological incapacity)?
- Hindi ba't "ipinagbabawal" din ng karamihan ang pag-aasawa nang marami (polygamy)?
- Hindi ba't "ipinagbabawal" din ang pagpapakasal ng mga magkadugo (incest)?
Sa mga nabanggit sa listahan, sino namang anti-Katolikong hangal at mababaw ang pag-iisip, na sasabihan kang "alipin ni Satanas" kung sinusunod mo ang mga naturang pagbabawal? Kung katanggap-tanggap ang mga naturang pagbabawal at hindi nasasaklaw ng tinutukoy sa 1 Timoteo 4: 1-5, bakit ang panata ng pagka-selibato lamang ang tinutuligsa ng mga anti-Katoliko? Kinakasangkapan lamang ba nila ang naturang sipi, para ipagmatuwid ang kanilang di-Biblikal at di-makatuwirang pagtuligsa sa di pag-aasawa ng mga Pari? Bakit nga ba kailangang ipagpilitan na pag-asawahin ang mga lingkod ng Simbahan? Ano ba talaga ang tunay na motibo ng mga anti-Katoliko?
Sa Biblia nga mismo, sinasabing bawal mag-asawa ulit ang mga babaeng balo na nakatalaga sa paglilingkod sa Simbahan (1 Timoteo 5: 11). May mga sektang Protestante din na ipinagbabawal sa kanilang miyembro ang pag-aasawa ng di-kaanib ng denominasyon nila. May mga magulang na pinagbabawalan ang kanilang mga anak na mag-asawa hangga't di pa nakapagtatapos ang mga ito sa pag-aaral, o hangga't wala pa silang kakayahang magsarili, o hangga't hindi pa nila natutulungang makapagtapos ang kanilang mga kapatid, o kung may makatuwirang batayan upang pagdudahan ang integridad at kabutihang-loob ng taong nais mapangasawa ng anak nila, atbp. Ang mga ito'y halimbawa ng makatuwirang pagbabawal, isang maliwanag na indikasyon na hindi lahat ng pagbabawal sa pag-aasawa ay maituturing na "aral ng diyablo"! May nagbabawal sa pag-aasawa dahil hinahamak ang pag-aasawa, at mayroon namang nagbabawal sa pag-aasawa alang-alang sa mga mas mabubuting bagay.
|
"Sila ay hindi nadungisan sa mga babae, sapagkat sila ay mga birhen. Sila ang sumusunod sa Kordero saan man pumaroon."
PAHAYAG 14: 4 |
- "Having no doctrinal bearing in the Roman Catholic church, celibacy is regarded as a purely disciplinary law. A dispensation from the obligation of celibacy has occasionally been granted to ecclesiastics under exceptional circumstances, for instance, to provide an heir for a noble family in danger of extinction."
("Celibacy." Microsoft Encarta, 2009.) [BUMALIK] - Council of Elvira, canon 33:
"Bishops, presbyters, and deacons, and all other clerics having a position in the ministry, are ordered to abstain completely from their wives and not have children. Whoever, in fact, does this shall be expelled from the dignity of the clerical state." [BUMALIK] - Council of Carthage —
Canon 3:
"Aurelius the bishop said: When at the past council the matter on continency and chastity was considered, those three grades, which by a sort of bond are joined to chastity by their consecration, to wit bishops, presbyters, and deacons, so it seemed that it was becoming that the sacred rulers and priests of God as well as the Levites, or those who served at the divine sacraments, should be continent altogether, by which they would be able with singleness of heart to ask what they sought from the Lord: so that what the apostles taught and antiquity kept, that we might also keep."
Canon 4:
"Faustinus, the bishop of the Potentine Church, in the province of Picenum, a legate of the Roman Church, said: It seems good that a bishop, a presbyter, and a deacon, or whoever perform the sacraments, should be keepers of modesty and should abstain from their wives.
"By all the bishops it was said: It is right that all who serve the altar should keep pudicity from all women." [BUMALIK] - Roman Council, 1074:
"Those who have been advanced to any grade of holy orders, or to any office, through simony, that is, by the payment of money, shall hereafter have no right to officiate in the holy church. Those also who have secured churches by giving money shall certainly be deprived of them. And in the future it shall be illegal for anyone to buy or to sell.
"Nor shall clergymen who are married say mass or serve the altar in any way. We decree also that if they refuse to obey our orders, or rather those of the holy fathers, the people shall refuse to receive their ministrations, in order that those who disregard the love of God and the dignity of their office may be brought to their senses through feeling the shame of the world and the reproof of the people." (SOURCE: https://sourcebooks.fordham.edu/source/g7-reform1.asp) [BUMALIK] - Second Lateran Council, canon 7:
"Adhering to the path trod by our predecessors, the Roman pontiffs Gregory VII, Urban and Paschal, we prescribe that nobody is to hear the masses of those whom he knows to have wives or concubines. Indeed, that the law of continence and the purity pleasing to God might be propagated among ecclesiastical persons and those in holy orders, we decree that where bishops, priests, deacons, subdeacons, canons regular, monks and professed lay brothers have presumed to take wives and so transgress this holy precept, they are to be separated from their partners. For we do not deem there to be a marriage which, it is agreed, has been contracted against ecclesiastical law. Furthermore, when they have separated from each other, let them do a penance commensurate with such outrageous behaviour." [BUMALIK]
DISCLAIMER:
Ang iyong mga nabasa ay pawang sariling pagpapaliwanag ko lamang bilang isang indibiduwal na Katolikong layko batay sa aking sariling pagkakaunawa sa mga aral ng Simbahan, at sa gayo'y hindi dapat ituring na opisyal/pormal na kapaliwanagan ng Simbahang Katolika, at hindi rin kumakatawan sa panig ng alinmang samahang pang-Katoliko. — MCJEFF