Heinrich Hofmann creator QS:P170,Q467449, Hoffman-ChristAndTheRichYoungRuler, edited using ULEAD PhotoImpact 7 by McJeff F., CC0 1.0
Pagnilayan natin ang salaysay ng mga Ebanghelyo hinggil sa lalaking mayaman na nagtanong sa Panginoong Jesus kung paano siya magkakamit ng buhay na walang hanggan (Mateo 19: 16-30; Marcos 10: 17-31; Lucas 18: 18-30). Gagamitin natin ang PVCE.
May lalaking lumapit kay Jesus. "Teacher, anong mabuting bagay po kaya ang dapat kong gawin upang para magkaroon ako ng buhay na walang hanggan?" tanong niya.
Sumagot si Jesus, "Bakit ako ang tinatanong mo kung anong mabuti? Iisa lang ang mabuti. Sundin mo ang mga kautusan ng Diyos kung gusto mong magkaroon ng buhay na walang hanggan."
Sa Mark 10: 17, "Mabuting Teacher" ang itinawag ng lalaki sa Panginoong Jesus, at saka naman siya sinagot nito, "Bakit mo ako tinatawag na mabuti? Ang Diyos lang ang mabuti." Dahil dito, ginagamit ito ng ilang mga anti-Katolikong sekta bilang katibayan na ang Panginoong Jesu-Cristo ay hindi Diyos, at sa gayo'y mali daw ang aral ng Simbahan hinggil sa Santisima Trinidad.
Subalit itinanggi ba ng Panginoong Jesus na siya'y Diyos? Itinanggi ba niya na siya'y mabuti? Hindi, bagkus inanyayahan niya ang lalaki na unawaing mabuti ang implikasyon ng kanyang mga pananalita nang tawagin niya siyang "Mabuting Teacher". Ipinahihiwatig nito na nasumpungan niya sa Panginoong Jesus ang isang natatanging kabutihan na wala sa iba pang mga guro, na taglay niya ang kabutihang marapat gawing huwaran ng lahat ng mga teacher. At kung ang Panginoong Jesus ang itinuturing niyang pinakamabuting guro sa lahat, anupa't marapat pagtanungan hinggil sa pagtatamo ng buhay na walang hanggan, dapat niyang mapagtanto na ang kabutihang iyon ay nagmumula sa likas na kalagayan ng Panginoong Jesus bilang Diyos — ang Mabuting Diyos na siyang bukal ng lahat ng kabutihan. Ang nilapitan niya ay ang mismong Diyos na kailangan niyang sundin!
"Ang Diyos lang ang mabuti." Kalauna'y ang Panginoong Jesus na rin mismo ang magsasabi: "Ako ang good shepherd" (John 10: 11, 14).
"Sundin mo ang mga kautusan ng Diyos kung gusto mong magkaroon ng buhay na walang hanggan." Tahasan nitong pinabubulaanan ang paniniwalang Protestante na hindi na daw kailangan ang paggawa ng mabuti para sa pagtatamo ng kaligtasan. Kung iisipin, hindi na nga ito nangangailangan pa ng mga malalalim na paliwanag. Kung hindi mo sinusunod ang Diyos, ibig sabihin, masamang tao ka. At saan ba nararapat mapunta ang mga masasamang tao, sa Langit ba? Hindi natin sinasabi na ang paggawa ng mabuti ang tanging batayan ng kaligtasan, na wari ba'y nagkakaroon pa ng utang na loob sa iyo ang Diyos kaya't katungkulan niyang "bayaran" ka ng kaligtasan kapalit ng mga mabubuting gawa mo. Ang sinasabi natin, tungkulin ng tao na laging sumunod sa Diyos. Maging ano pa man ang katatayuan mo sa buhay (mahirap o mayaman, Cristiano o di-Cristiano, Katoliko o di-Katoliko), ang Diyos ay hindi nagtatangi. "Para sa mga gumagawa ng masama, may katapat yung pagdurusa at grabeng hirap . . . Pero paparangalan ang lahat ng gumagawa ng mabuti, pupurihin sila, at bibigyan ng kapayapaan . . . kasi, patas ang pag-judge ng Diyos sa lahat." (Romans 2: 9, 10, 11)
"Alin po sa mga yun?" tanong ng lalaki.
Sumagot si Jesus, "Wag kang papatay; wag kang mangangaliwa; wag kang magnanakaw; wag kang magsisinungaling laban sa kapwa mo; igalang mo ang mga magulang mo; at mahalin mo ang kapwa mo gaya ng pagmamahal mo sa sarili."
Alam naman natin kung saan matatagpuan ang mga kautusan ng Diyos. Magbasa ka ng Biblia. Makinig ka sa Simbahan. Wala nang iba pang batayan. Huwag na nating daanin ito sa mga kung anu-anong pamimilosopo. Iwasan natin ang pagiimbento ng mga sariling pamantayan ng kabutihan. Sa panahon natin ngayon, kung anu-anong mga ipinagsasangkalan nating pamantayan ng mabuting pamumuhay: kesyo kung ano yung "normal", uso, "praktikal", ginagawa sa ibang bansa, wala kang "naaapakan", kung saan ka masaya, basta daw "magpakatotoo" ka, kung ano yung "legal", kung ano yung maganda sa pandinig, hindi mo "ikamamatay", atbp. Iyan ay mga huwad na pamantayan na batay lang sa pagdudunung-dunungan ng mundo, na pawang nakatuon lang sa pagtatamasa ng inaakalang "matagumpay na buhay" sa mundong ibabaw. Iyan ay mga huwad na moralidad na hindi magdadala sa tao sa buhay na walang hanggan.
Pero sinabi ng lalaki sa kanya, "Nagawa ko na po lahat yan. Ano pa po ang kulang?"
Iyan ang wastong pag-uugali na dapat nating tularan, anupa't "buong pagmamahal" siyang tiningnan at sinagot ng Panginoong Jesus (Mark 10: 21). Pagpapakita ito ng kababaang-loob, na hindi ipinangangahas ang sariling kabutihan, bagkus laging nagtatanong kung ano pang kulang sa kanya. Bilang Cristiano, huwag kang makukuntento. Huwag kang magpapaka-kampante. Huwag kang magiging hukom ng sarili mong kaluluwa. Tingnan natin ang mga Santo at Santa. Kung hindi tayo tulad nila, ibig sabihin, may kulang pa sa atin. Lagi nating hilingin sa Panginoon na ilantad ang lahat ng ating mga kahinaan at pagkukulang. Kaya nga napakahalaga ng Sakramento ng Kumpisal. Sa harap ng Panginoong Jesus at ng kanyang Simbahan, isinisiwalat natin ang lahat ng karumihan natin.
Sinabi sa kanya ni Jesus, "Kung gusto mong maging perfect, ibenta mo lahat ng property mo at ibigay mo sa mahihirap yung pinagbentahan para magkaroon ka ng kayamanan sa langit."
Isa ito sa mga paboritong taludtod ng mga anti-Katoliko na laging tinutuligsa ang mga inaakala nilang "kayamanan" ng Simbahan, na anila'y dapat ipinamamahagi sa lahat ng mga mahihirap. Sayang daw ang pera na ginagastos para sa mga magagandang simbahan at likhang-sining. Ibenta ang Vatican City. Ipamahagi ang lahat ng pera ng Vatican Bank. Huwag nang magbigay ng mga handog at abuloy sa Simbahan, bagkus direkta nang ibigay sa mga mahihirap. Gawing libre ang lahat ng mga Katolikong paaralan at ospital. Gawing libre ang mga pagpapamisa, pagpapabasbas, pagpapabinyag, at pagpapakasal. Lahat ng pwedeng ibenta sa loob ng mga simbahan at monasteryo at kumbento ay ibenta na. Hayaang ang lahat ng mga taong-simbahan, mula sa Santo Papa, mga Kardenal, mga Obispo't Kaparian, pati na rin ang lahat ng mga monghe at madre, ay maging mga pulubing hubu't hubad na walang-wala. At lahat din naman ng mga Katolikong layko ay gawin din ang gayon. Bilang Katoliko, magresign ka sa trabaho. Ibenta mo lahat ng ari-arian mo. Wala kang ititira na kahit ano para sa sarili mo at sa pamilya mo. Lahat tayo ay maging mga pulubing hubu't hubad na sumusunod sa Panginoong Jesus. Kung hindi daw natin gagawin iyan, kaplastikan lang daw ang ating relihiyon!
Makatotohanan ba ang gayong sistema? Una sa lahat, kanino mo ibebenta o ipamamahagi ang mga ari-arian mo? Hindi naman pwedeng sa kapwa mo Katoliko, dahil pare-pareho nga tayong magpapaka-pulubi. Ibig sabihin, magbebenta ka sa mga di-Katolikong mayayaman, at saka ipamamahagi sa mga di-Katolikong mahihirap ang pinagbilhan? Pangalawa, dahil walang-wala ka na, paano ka pa makakatulong sa kapwa? Paano ka tutulong kung sarili mo'y hindi mo matulungan? Paano pa magagampanan ng Simbahan ang kanyang misyon na gawing alagad ang lahat ng mga bansa? Pangatlo, bilang mga ganap na pulubi, kanino ka manghihingi ng limos? Wala tayong maipanlilimos sa isa't isa, kaya't mamamalimos tayo sa mga di-Katoliko. At dahil bawal kang magkaroon ng ari-arian, hindi ka magtatrabaho at magpupundar ng kabuhayan, bagkus habambuhay kang sasandal sa ibang tao. Ang resulta nito ay isang relihiyong perwisyo sa lipunan, mahigit isang bilyong mga parasitikong Katoliko na umaasa sa ayuda ng sanlibutan!
Siyempre, wala namang baliw na Katoliko na gagawa nang ganyan. Kalakip ng utos na mahalin ang kapwa ay ang pagmamahal sa sarili. Pagmamahal ang punto ng sinasabing pagbebenta ng mga ari-arian. Bilang Cristiano, ang lahat ng mayroon ka ay dapat laging ginagamit sa pagmamahal, hindi sa kasamaan at sa mga walang katuturang bagay. Kahit radikal mo pang sundin ang mga sinabi ng Panginoon, anupa't ibinenta mo talaga ang lahat ng mga ari-arian mo at ipinamahagi ang pinagbentahan sa mga mahihirap, walang kwenta ang ginawa mo kung hindi ka naman nagmamahal (1 Corinthians 13: 3).
"Tapos, bumalik ka at sumunod sa akin."
Hindi nagtatapos sa pagtulong sa kapwa ang gawain ng isang Cristiano, bagkus ito'y isang habambuhay na pagsunod sa Panginoong Jesu-Cristo. Maraming matulunging tao sa mundo, subalit masunurin din ba sila sa Diyos? Mabuting tao ka na ba porke't nagabuloy ka? Mabuting lider ka na ba ng pamayanan porke't namahagi ka ng mga ayuda? Ang pagkakawanggawa ay hindi maaaring ipampalit sa isang tunay na Cristianong pamumuhay.
Nang marinig to ng lalaki, malungkot siyang umalis, dahil napakayaman niya.
Sinabi ni Jesus sa mga disciples, "Tandaan nyo to, napakahirap para sa isang mayamang tao na makapasok sa Kaharian ng langit. Sinasabi ko uli sa inyo, mas madali pang makapasok ang camel sa butas ng karayom kesa makapasok ang isang mayaman sa Kaharian ng Diyos."
Mahirap maging mayaman. Maraming tukso. Maraming pinagkaka-abalahan. Maraming mga pananagutan. Sa ayaw mo man o sa gusto, may malaking gampanin ka sa lipunan, lalo na kung Cristiano ka. Kung minsan pa, hindi mo namamalayan na may mga taong nasa ilalim mo ay nagiging mga biktima ng kawalang-katarungan, at hindi mo ito nabibigyan ng kaukulang aksyon. "With great power comes great responsibility", sabi nga ni Uncle Ben sa pelikulang Spider-Man. Malaki ang inaasahan ng Diyos sa iyo; inaasahan niyang gagamitin mo nang tama ang mga "talentong" ipinagkatiwala niya sa iyo (Matthew 25: 14-30).
Nang marinig to ng mga disciples, sobrang na-shock sila kaya sabi nila, "Kung ganun, sino po ang pwedeng maligtas?"
Tiningnan sila ni Jesus saka niya sinabi, "Imposible to para sa mga tao, pero sa Diyos, walang imposible."
Sa totoo lang, nagtataka ako sa reaksyong ito ng mga Apostol. Bakit sila na-shock? Ang tingin ba nila, karamihan ng mga tao ay mayayaman? O iniisip ba nila ang literal na pagpapaka-pulubi? O umaasa ba silang ikayayaman nila balang araw ang pagsunod nila sa Panginoon? Sa palagay ko, na-shock sila dahil bago ito sa pandinig ng mga Judio. Batay sa nakagisnang paniniwala, ang pagiging mayaman ay tanda ng pagpapala mula sa Diyos, hindi isang hadlang sa kaligtasan. Ngayon, biglang sinasabi ng Panginoon na kung mayaman ka, ikaw pa pala yung kawawa (Luke 6: 24-25)!
"Imposible to para sa mga tao." Ang kaligtasan ay walang kinalaman sa katatayuan mo sa buhay. Hindi porke't mayaman ka ay hindi ka na maliligtas. Hindi porke't mahirap ka ay maliligtas ka na. Ang Diyos ang nagliligtas, hindi ang anumang gawa ng tao. Kaya nga, importanteng sumunod ka palagi. Ang pagsunod sa Panginoong Jesus ang unahin mo sa lahat ng bagay. Gamitin mo ang lahat ng bagay para sa pagsunod sa Diyos at sa pagkalinga sa kapwang nangangailangan. Alisin mo sa buhay mo ang anumang "kayamanang" pumipigil sa iyo para maialay mo ang buong buhay mo sa Diyos. Gawin mo ang lahat ng posible, at ipaubaya sa Diyos ang mga imposible. Kung gusto mong maging perfect, maging masunurin ka.
DISCLAIMER:
Ang iyong mga nabasa ay pawang sariling pagpapaliwanag ko lamang bilang isang indibiduwal na Katolikong layko batay sa aking sariling pagkakaunawa sa mga aral ng Simbahan, at sa gayo'y hindi dapat ituring na opisyal/pormal na kapaliwanagan ng Simbahang Katolika, at hindi rin kumakatawan sa panig ng alinmang samahang pang-Katoliko. — MCJEFF