Itinuro ba ni Pope Francis ang Erehiya ng Sola Scriptura?

ANG TANGING TUNAY NA GABAY?

Noong Enero pa pala lumabas ang tweet na ito mula sa X (Twitter) ng Santo Papa (@Pontifex); hindi ko napansin dahil hindi naman ako gumagamit ng X. Nalaman ko lang ang tungkol dito nang makita ko ang isang post mula sa Facebook page ng St. Pauls Online kung saan nagbahagi sila ng di-umano'y sipi mula kay Pope Francis. Ang sabi: "Scripture is the only true compass for our journey, and it alone is capable of leading us back to the true meaning of life amid so much woundedness and confusion."

Siguro, kung hindi ka gaano nag-iisip, aakalain mo na ito'y isang magandang mensahe. Oo nga naman kasi, bilang mga Katolikong Cristiano, itinuturing naman talaga natin ang Biblia bilang tiyak na gabay sa ating buong buhay-espirituwal, dahil ika nga ng Katesismo, ang mga Banal na Kasulatan ay "nagpapakain at namamatnubay sa buong buhay ng Cristiano" (CCC 141). Ang problema ay ang mga salitang "the only true compass" at "it alone is capable of leading us back to the true meaning of life." Dahil kung seseryosohin ang mga pananalitang ito, malinaw na itinuturo nito ang erehiya ng Sola Scriptura. Lumalabas na hindi mo na talaga kailangan pa ng Tradisyon at ng Mahisteryo, dahil Biblia lang ay sapat na; Biblia lang ang talagang tanging tunay na gabay sa buhay mo at wala nang iba pa.

Siyempre, bilang Katoliko, nakababahala ito, dahil mismong ang Santo Papa pa ang nagtuturo sa atin ng mali. Kahit pa sabihing hindi ito saklaw ng kanyang pormal na mahisteryo, ang kanyang mga sinasabi ay may tuwirang epekto pa rin sa bawat mananampalatayang Katolikong laging nakaantabay sa lahat ng kanyang mga pinagsasasabi. Anumang maling aral na nakalulusot ay maaaring maging punla ng kamalian na unti-unting magbubulid sa ikapapahamak ng kaluluwa ng kanyang mga tagapakinig.

Subalit bago tayo magisip ng mga kung anu-ano, bago tayo kumatha ng mga samu't saring pagrereklamo at pambabatikos kay Pope Francis, maging patas din naman sana tayo at unahing saliksikin kung talaga nga bang sinabi ng Santo Papa ang anumang nasasagap nating kontrobersyal na siping nakapangalan sa kanya. Bilang mga Cristianong nagmamahal sa Katotohanan, huwag kang agad-agad naniniwala sa mga nakikita mong post sa social media. [1]

ANG ORIHINAL NA HOMILIYA

Saan ba nanggaling ang naturang sipi? Anong orihinal na konteksto nito? Buhat ito sa homiliya ng Santo Papa noong nakaraang taon, nang binisita niya ang Indonesia noong ika-5 ng Setyembre. Sa teksto ng kanyang homiliya, ganito ang ating makikita:

[IT] "In mezzo allo stordimento e alla vanità delle parole umane, fratelli e sorelle, c'è bisogno della Parola di Dio, l'unica che è bussola per il nostro cammino, l'unica che tra tante ferite e smarrimenti è in grado di ricondurci al significato autentico della vita."

[EN] "In the midst of the confusion and vanity of human words, brothers and sisters, there is need for the word of God, the only true compass for our journey, which alone is capable of leading us back to the true meaning of life amid so much woundedness and confusion."

"The Christian faith is not a 'religion of the book'. Christianity is the religion of the 'Word' of God, 'not a written and mute word, but incarnate and living'."

CCC 108

Parola di Dio. Word of God. Salita ng Diyos. Iyan ang eksaktong sinabi ng Santo Papa, at maririnig natin iyan sa mismong video ng naturang homiliya. At ang punto niya? Wala tayong mapapala sa pakikinig sa mga mapanlinlang na salita ng makasalanang lipunan, kaya't sa Salita ng Diyos lang tayo dapat nakikinig at nagtitiwala nang lubos. [2] Ang salitang "Scripture" ay IDINAGDAG LANG ng kung sino mang nangangasiwa ng account ng Santo Papa sa X (Twitter), at palibhasa'y mga di rin nag-iisip, ay siya namang ibinahagi pa ng St. Pauls Online sa kanilang post sa Facebook.

Nakakadismaya. Nakakabahala. Nananadya na ba sila? Nalulusutan na ba tayo ng mga Protestanteng may-katusuhang nagsisingit ng mga erehiya sa mga social media post na nakapangalan kay Pope Francis? O sadya lang ba talagang wala tayong pakealam sa ating mga pinagsasasabi, nang di alintana ang babala ng Panginoon: "Ngayon, sinasabi ko na ang lahat ng salitang walang kabuluhan na bigkasin ng tao ay pananagutan nila sa araw ng paghuhukom. Sapagkat sa iyong mga salita ikaw ay pawawalang-sala, at sa iyong mga salita ikaw ay hahatulan" (Mateo 12: 36-37)?

ANG SALITA NG DIYOS: BIBLIA AT TRADISYON

Ang Biblia ba'y Salita ng Diyos? Oo, at iyan ay maritwal pa ngang idinidikdik sa ating mga kokote sa tuwing nagsisimba tayo, na sa tuwing matatapos ang mga Una at Ikalawang Pagbasa ay laging sinasabi ng lektor, "Ang Salita ng Diyos," at tumutugon naman ang lahat ng "Salamat sa Diyos." Wala tayong problema kung iyan ang puntong nais itaguyod ng mga taong nagsingit ng salitang "Scripture" sa mga sinabi ni Pope Francis. Ang problema, dahil ginamit din ng Papa ang mga salitang "only" at "alone", ang pagsisingit ng salitang "Scripture" dito ay lubusang sumisira sa diwa ng kanyang mga sinabi. Kahit ano pang pangangatuwiran ang gawin, ang kanilang ginawa'y hahantong sa erehiya ng Sola Scriptura — isang erehiyang mariing tinututulan ng Simbahang Katolika:

"The Church, to whom the transmission and interpretation of Revelation is entrusted, does not derive her certainty about all revealed truths from the holy Scriptures alone. Both Scripture and Tradition must be accepted and honored with equal sentiments of devotion and reverence." (CCC 82)

Sa ganang atin, kapag sinabing "Salita ng Diyos," iyan ay parehong tumutukoy sa Biblia at Tradisyon: "Ang Tradisyon at ang Banal na Kasulatan ay ang kaisa-isang lagak ng banal na Salita ng Dios, na dito pinagmamasdan ng Iglesiang naglalakbay, tulad sa isang salamin, ang Dios, na pinakabukal ng lahat ng kanyang kayamanan," (CCC 97) at "Ang tungkuling magpaliwanag nang opisyal ng Salita ng Diyos — bigkas o sinulat (oral o eskrito) ay ipinagkatiwala lamang sa Magisteriong buhay ng Iglesia, na siyang gumaganap sa ngalan ni Jesucristo, alalaong baga, sa mga obispo na nakikiisa sa kahalili ni San Pedro, ang obispo ng Roma." [CCC 85]

 

---

 

1. "Social media . . . has become the unfortunate site of 'alternative facts' and 'fake news'. Not only does this offend against the orientation of the human intellect to the truth, it is, more fundamentally, a sin against charity because it hinders persons from making right and sound decisions and induces them, instead, to make faulty ones!" [CBCP, "Consecrate Them in the Truth: A Pastoral Exhortation Against Fake News," June 21, 2017] [BUMALIK]
2. "We cannot be satisfied by human words alone, the thinking of this world and earthly judgments. We always need a light from on high to illuminate our steps, living water that can quench the thirst of the deserts of the soul, consolation that does not disappoint because it comes from heaven and not from the fleeting things of this world. In the midst of the confusion and vanity of human words..." [BUMALIK]

DISCLAIMER:
Ang iyong mga nabasa ay pawang sariling pagpapaliwanag ko lamang bilang isang indibiduwal na Katolikong layko, batay sa aking sariling pagkakaunawa sa mga aral ng Simbahan, at sa gayo'y hindi dapat ituring na opisyal/pormal na kapaliwanagan ng Simbahang Katolika, at hindi rin kumakatawan sa panig ng alinmang samahang pang-Katoliko. — MCJEFF

Miyerkules ng Abo

[REVISED AND REUPLOADED]

"Sa pamamagitan ng Miyerkules ng Abo, sinisimulan natin ang panahon ng Kuwaresma bilang paghahanda sa Misteryo ng Paskuwa—ang pagpapakasakit, kamatayan, at muling pagkabuhay ni Jesus. Sinisimulan natin ang Kuwaresma sa pagpapahid ng abo sa noo bilang tanda ng ating pagdadalamhati o pagsisisi sa mga ginawa nating kasalanan. Subalit ang ritwal na ito ay kailangang may kalakip na pagbabalik-loob o pagbabago ng puso. Umaasa tayo sa kabutihan at awa ng Diyos sapagkat batid natin na hindi sapat ang sarili nating lakas." [SOURCE: Paunang Salita, Sambuhay, Pebrero 25, 2009.] [PHOTO: Ahna Ziegler on Unsplash]

---

 

TAYO LANG BANG MGA KATOLIKO ANG NAGDIRIWANG NG MIYERKULES NG ABO?

Hindi nag-iisa ang Simbahang Katolika sa pagdiriwang ng Miércoles de Ceniza. Isinasagawa rin ito ng mga sektang Anglikano, Luterano, Metodista, at ng iba pang mga grupong Protestante at independienteng Katoliko. Bagama't hindi ito ipinagdiriwang ng karamihan sa mga Simbahang Ortodoksa (ipinagdiriwang ito ng mga Ortodoksong kabilang sa Western Rite), hindi naman nila ito tinutuligsa, at kinikilala nila ito bilang isang lehitimong pamamaraan ng pagsisimula ng Kuwaresma.

 

TUGON SA MGA PAGTULIGSA

May ilang mga anti-Katolikong tinututulan ang tradisyong ito dahil anila, taliwas daw ito sa diwa ng Sola Fide, at sa tunay na diwa ng pagsisisi na hindi dapat nakasalalay lang sa mga gawaing panlabas. Malimit nilang gamiting sipi sa Biblia ay ang Mateo 6:16, at tila ba hindi nila nababatid na bahagi pa nga ito ng mismong pagbasa ng Ebanghelyo tuwing Miércoles de Ceniza!

Dalawang bagay lang ang maipapayo ko sa mga anti-Katolikong ito:

1. Bago ninyo tuligsain ang halos lahat ng gawain ng kabanalan sa Simbahang Katolika batay sa sukatan ng erehiya ng Sola Fide, tiyakin muna ninyong nabasa na ninyo ang sagot ng Council of Trent sa naturang erehiya (Council of Trent, Session VI), at pati na rin ang "Joint Declaration on the Doctrine of Justification" ng Lutheran World Federation at ng Simbahang Katolika. Nakasusuyang makinig sa mga erehiyang paulit-ulit na ipinagsasangkalan habang nagbibingi-bingian sa tugon ng Simbahan at ng iba pang mga di-Katoliko—na bagama't hiwalay sa Simbahan ay marunong namang makipag-usap nang maayos upang lutasin ang mga pagkakaiba sa doktrina.
2. Bago ninyo tuligsain ang Miércoles de Ceniza, tiyakin muna ninyong minsan na kayong nakadalo o nakapanood man lang sa Misa na isinasagawa sa araw na ito, o di kaya'y nakapagbasa man lang ng isang missalette. Hindi nakasentro lang sa ritwal ng pagpapahid ng abo ang araw na ito, kundi sa makatotohanang pagsisisi at pagbabalik-loob. Hindi itinuturo ng Simbahan na "kailangan-sa-kaligtasan" ang paglalagay ng abo, o "sapat na" ang paglalagay ng abo para maging matuwid ka sa harap ng Diyos, o tuwing Kuwaresma lang tayo dapat magsisi sa ating mga kasalanan, o kung ano pa mang inimbentong kamaliang udyok ng strawman fallacy ng ilang tusong mapanuligsa. Oo, may mga Katolikong hindi pinahahalagahan ang araw na ito, at nagagawa pang ipagmalaki at pagkatuwaan sa social media ang krus na abo sa mga noo nila, subalit malinaw naman na hindi sila kumakatawan sa tunay na diwa ng pagiging Katolikong Cristiano.

Hinggil sa Mateo 6: 16-18, tunghayan natin:

"Kapag nagfa-fasting kayo, wag kayong magmukhang malungkot gaya ng mga pakitang-tao. Hindi sila nag-aayos ng itsura para makita ng mga tao na nagfa-fasting sila. Tandaan nyo, tinanggap na nila ang reward nila. Instead, pag nagfa-fasting ka, ayusin mo ang buhok mo at maghilamos ka para di mapansin ng mga tao na nagfa-fasting ka. Ang Ama mo lang, na hindi nakikita, ang makakaalam nun. Sya, na nakakakita ng ginagawa mo in secret, ang magri-reward sayo." (PVCE)

Una sa lahat, hindi naman tayo inoobligang magmukhang malungkot tuwing Miércoles de Ceniza. Hindi naman tayo pinagbabawalang ngumiti, mag-ayos ng buhok, at maghilamos. Maaari mo pa ngang tanggalin na agad ang inilagay na abo sa iyo pagkatapos ng Misa, kung ibig mo. Hindi "pagluluksa" ang araw na ito kundi isang "pagdiriwang." Sabi nga ni Fr. Jboy Gonzales, SJ:

"May kakaibang saya ang Panahon ng Kuwaresma. Sa kabila ng mga pag-aayuno at pagsisisi, panatag ang ating kalooban. Alam nating mahal tayo ng Diyos at patatawarin niya tayo. Hindi tayo nagsasakripisyo sa wala; nag-aayuno tayo sa meron—may pinatutunguhan ang ating mga ginagawa para sa Diyos... Ang Diyos ay mapagpatawad, walang hanggan ang kabaitan at hindi kailan ma'y mabilis magalit. Pinapangako ng Maykapal ang kapatawaran at pagbabagong-buhay sa mga taong tunay ang pagsisisi. Sa Kuwaresma pinagdiriwang natin ang ganitong ugali ng Panginoon." [SOURCE: "Kapanglawan ng Kuwaresma," Sambuhay, Pebrero 25, 2009]

Pangalawa, hindi laban ang Panginoon sa mga panlabas na tanda ng pagsisisi:

"Kawawa kayong mga taga-Chorazin! Kawawa kayong mga taga-Bethsaida! Dahil kung sa Tyre at Sidon ginawa ang mga miracles na ginawa sa inyo, matagal na sanang nagsuot ng sako at naglagay ng abo ang mga tao dun bilang sign ng pagsisisi nila." (Matthew 11: 21 PVCE)

Hindi ba't ang binyag ay isang ring panlabas/nakikitang tanda ng pagsisisi (Mateo 3: 11)? Sa talinghaga ng Pariseo at ng Publikano (Lucas 18: 9-14), minasama ba ng Panginoon ang ginawa ng nagsisising publikano: "di man lang sya makatingin sa langit, sinusuntok ang dibdib" (PVCE)? Oo, masama ang pagpapakitang-tao, subalit kung nagtutugma naman ang kilos mo sa nilalaman ng puso mo at sa idinidikta ng Pananampalataya mo, walang masama sa pagsasagawa ng mga panlabas na tanda (CCC 1430).¹ Kinalulugdan pa nga ng Panginoon ang mga panlabas na tanda ng pagmamahal sa kanya, kung talagang bukal sa puso ang iyong ginagawa. Halimbawa, hindi ba't ikinalugod niya nang may babaeng binasa ng luha ang kanyang mga paa at pinunasan ito ng sariling buhok, hinagkan, at binuhusan pa ng pabango (Lucas 7: 36-50)? Sinaway ba siya at pinatahan, sinabihang "pakitang-tao" at "paimbabaw," na siya'y dapat mag-ayos ng buhok, maghilamos, at magmukhang masaya dahil pinatawad na siya sa mga kasalanan niya?

 

EH BAKIT KAILANGAN PANG MAY ABO?

Ang paggamit ng abo bilang tanda ng pagsisisi sa kasalanan ay isang karaniwang tradisyong Biblikal na minana pa natin sa mga Judio (Job 42: 6; Jonas 3; Jeremias 6: 25-26). Kung tutuligsain mo ito, ano namang iminumungkahi mong gawin ng tao bilang tanda ng kanilang pagsisisi (Santiago 4: 7-10)? Maraming katarantaduhang naiisip ang makabagong lipunan para ipakita ang "pagsisisi" nila: magpapapansin at ngangawa sa social media, maglalasing, magvi-videoke, magpapakapagod sa trabaho o sa mga gawaing-bahay, tutunganga sa TV o sa computer o sa cellphone, magsusugal, susubok ng mga extreme sports, titikim ng droga, magpapakabusog sa mga pagkaing di mabuti sa katawan, maglalakad sa kalsada nang hubo't hubad, maglulustay ng pera, makikipagbalikan sa ex, at kung anu-ano pang mga sadyang pagpapariwara sa sarili para lang masabing "nagsisisi" na daw sila. Tigilan natin ang mga ganyang kalokohan! Bilang mga Katolikong Cristiano, bilang mga bahagi ng Simbahang Tinuturuan (Ecclesia Discens), hindi ba dapat ay buong kababaang-loob kang tumatalima sa Simbahang Nagtuturo (Ecclesia Docens), sa halip na nagmamalaki ka pa't nagmamarunong sa kung anong inaakala mong "mas mabisang" mga tanda at paggawi ng pagpapakabanal sa araw na ito? Magsimba ka, magpalagay ka ng abo sa ulo, sundin ang mga alituntunin ng pag-aayuno at abstinensya, at pagnilayan ang mensahe ng Miyerkules ng Abo: "Magbagong-buhay ka at sa Mabuting Balita sumampalataya... Alalahanin mong abo ang iyong pinanggalingan at abo rin sa wakas iyong babalikan."

 

---

 

1. "Jesus' call to conversion and penance, like that of the prophets before him, does not aim first at outward works, 'sackcloth and ashes,' fasting and mortification, but at the conversion of the heart, interior conversion. Without this, such penances remain sterile and false; however, interior conversion urges expression in visible signs, gestures and works of penance." (CCC 1430) [BUMALIK]

DISCLAIMER:
Ang iyong mga nabasa ay pawang sariling pagpapaliwanag ko lamang bilang isang indibiduwal na Katolikong layko batay sa aking sariling pagkakaunawa sa mga aral ng Simbahan, at sa gayo'y hindi dapat ituring na opisyal/pormal na kapaliwanagan ng Simbahang Katolika, at hindi rin kumakatawan sa panig ng alinmang samahang pang-Katoliko. — MCJEFF